روش‌های مختلفی برای انجام بلیچینگ داخلی وجود دارد. در همه این روش‌ها ابتدا باید یک حفره همانند حفره دسترسی درمان ریشه، معمولا با حذف ترمیم قبلی دندان، تهیه شود. سپس باید در ناحیه مدخل کانال یک ماده سیل کننده مثل گلاس یونومر با ضخامت حدود دو میلی متر گذاشته شود. می‌توان گوتای داخل کانال را به میزان کافی خارج کرد و بعد از پروب کردن عمق ایجاد شده نسبت به لبه دندان، گلاس یونومر را قرار داد. بعد از کیور شدن گلاس یونومر، عمق پروب دوباره اندازه گیری می‌شود تا از ضخامت کافی این لایه مطمئن شویم. پس از پایان بلیچینگ با یک وقفه هفت تا ده روزه، حفره دسترسی ایجاد شده را با کمک مواد ترمیمی از جمله کامپوزیت رزین باید ترمیم کرد. این وقفه چند روزه به منظور جلوگیری از اثر ممانعتی رادیکال‌های آزاد باقی مانده در نسوج دندانی است. در حین بلیچینگ، رادیکال‌های آزاد باعث بروز اثرات سفید کنندگی روی دندان می‌شوند.